Ibrahim Berjashi / Ulqin
SIHANA
Bujar Aliu, I cili tashmë kishte trokitur në të gjashtëdhjetë vitet e jetës,pasi piu kafenë e mëngjesit të hershëm me zonjën e tij, Trëndafilen, ose siç e qujanë të gjithë Filen, u nis për në Va.Gjethet e ullinjve dhe të dushkut e shoqëruan deri te kulla e parë e peshkatarëve.
Ndaloi paksa,hodhi dorën mbi vetulla edhe shikimin e qepi në popen e sulit të lidhur Te Shega.Vizëllonin dy sy sikur kishin zbritur meteorë nga qielli.Foli diçka në heshtje edhe rrotulloi mendjen,por nuk arriti të zbulojë atë krijesë të ardhur nga bota e çudirave.
.O zot,foshnje ! E posalindur ?! Unë e Filja tash dyzet vjetë jemi të martuar edhe fati e deshi të mos kemi fëmijë ! Po, këtë dhuratë hyjnore kush ma fali ? Lejleku, pulëbardha, laraska…?- thirri Bujari.
Për herë të parë në jetë ndodhej para një krijese edhe mbetet në dymendje të vështirë:ta marr,do më quajnë grabitës, ta lë,do të më shpallin antihuman!
Mbase mamaja ka dalur nëpër liqen të mbledh nektar edhe do të vjen t`i japë gji edhe t`i këndojë ninulla,- kështu mendoi Bujari.
Në popen e sulit shkëlqimi i asaj krijese rritej edhe më shumë.Me këtë edhe kurreshtja e gjashtëdhjetëvjeçarit.
Ndërkohë,sikur të ishin të ftuara, në Va arriti Filja, motra saj e gishtit ,Shkurta me gjithë kunatën.
Vërejten Bujarin,disi, të shqetësuar si asnjëherë më parë. Filja rrudhi krahët, ndërsa Shkurta tha se ,ndoshta në njica nuk ka rënë asnjë peshk, të nesërmen ditë tregu çfarë të shesë kur nuk ka gjojë.
.Sa keq, e ka braktisur mamaja ! – Merre File…thirri Shkurta.duke ia bërë me kokë edhe Bujarit që të zgjasë duart edhe ta hudh në gjoks.
.Merre Bujar,do të bëheni gjyshër të mirë edhe të gëzuar.T`u rrojë edhe u bëfshit me nipër e mbesa!- uruan edhe gratë tjera që kishin zbritur pa frymë kur u përhap lajmi se në sulin e Bujar Aliut është gjetur një foshnje,e posalindur, vajzë…
Përshpëritjet e grave ishin të pafund edhe e pushtuan Vaun…
Lutnin zotin të dilnin nga ky ankth që vjen herë I ftohtë e herë i zjarrtë.
-Këto janë mëkate…
Të posalindurën e mbështollen me bohçen e mendafshtë të Files edhe karvan arriten në shtëpinë e çiftit ku sa dekada martesë nuk ishte dëgjuar zë fëmije.
Dikush solli një djep edhe atë krijesë të braktisur nga nëna, e mbëshollen me shparginjtë të thurur nga leshi I deleve ruda, mendafsh.Foshnja me ata sytë magjikë shikoi Bujarin edhe Filen që ishin të ulur pranë djepit, edhe hyri në botën e gjumit.Dukej si çerdhe e dallendyshes.
Përshpëritjet e grave u shtuar edhe më shumë,zëra plotësisht të paartikuluar.
U dëgjuan edhe propozime nga më të ndryshmet që të pagëzohet foshnja…Mësuesja, por edhe mjekja e zonës së bregut të liqenit,këmbëngulnin që ajo gëzojë emrin Dhuratë.Sipas tyre është një emër simbolik dhe emocional.
I fundit foli vetë Bujari,I cili duke shikuar foshnjen, herë edhe mysafirët që kishin mbushur shtëpinë e tij sikur pëlciste nga hareja dhe gëzimi,tha se kur e vërejta në popen e sulit, herë më dukej si xixëllonjë,mandarinë Tivarit,herë si mollë e kuqe Korçe,por më shumë si Hana kur perëndon pas maleve.
.Askush nuk pipetiu.
.Le të quhet Sihana !- tha Bujari edhe të gjithë durtrokiten gjatë, duke uruar Filen edhe Bujarin që birësuan një foshnje të braktisur.
Çifti, në praninë e të gjithë peshkatarëve,të grave të tyre, nënshkroi certifikatën e duhur që u afroi notari i gjendjes civile.
Të parët shtinë me patllake fqinjët e Bujarit,pastaj edhe të tjerët për të shënuar këtë gëzim, edhe pse është çupë.
Kaluan javë, muaj edhe vite,Sihana u rrit një gocë shumë e pashme,e buzëqeshur,intelegjente,shoqe dhe mike e mirë me të gjithë.Gjyshe Filja e ushqente me qumështin e Laricës, ndërsa gjysh Bujari sillte pemë,perime,çokullata,banana,edhe shumë lodra.
Gjyshërit nuk kursenin asgjë, vetëm të gëzonin edhe rrisin dritën e syve të tyre,Sihanën.
Ajo, kur nisej në mëngjes edhe kur kthehej në orët e pasditës nga shkolla,përqafonte gjyshërit me terë pasionin e saj.
Gjyshërit,madje shiten viçin edhe me ato para Sihanës së tyre I blenë celularin IPone edhe ajo komunikonte me shoqet në disa gjuhë të botës.Sidomos gëzohej kur e mirrnin ato turistët angleze që për çdo korrik kthehen në Vaun e Arbneshit edhe së bashku me Sihanen e gjyshin bëjnë gjiro nëpër liqen.
.Sa mrekulli ! Natyrë mahnitëse dhe relaksuese,- tha ajo turistja nga Londra, Brizhita e cila mbi njëmijë foto ka bërë me Sihanën edhe të gjitha I ka postuar në profilin e saj në facebook.Janë bërë dy milionë klikime.
Në fillim të qershorit që nga koha e mbretëreshës Teutë, në majen më të lartë që bën hije mbi liqen,edhe dielli për një pëllembë të preket me dorë, shpallet “Bukuroshja e Rumisë”.
Ashtu ndodhi edhe sivjet.
.E dini kush u kurërozua,mbretëreshë ?- pyeten me kurreshtje ato ulqinaket që kishin zbuluar vendimin e jurisë.
-Jo, naçe, nuk e kam idenë se kush mund të jetë ajo,- u përgjigj ajo shkodrania paksa çapkëne me kamerë mbi supe që e kishte regjistruar të gjithë imazhin e liqenit të labeatëve.
Në Brisk, nën hijen e trashë të gështenjave shekullore, thua nuk kishte mbetur njeri pa ardhur nga të gjitha qytetet rreth e rrotull liqenit:Valltarë,reperë,violinistë,rapsodë, kineastë,sportistë,biznesmenë…Të gjithë ishin radhitur në një gjysmëhark.
Vetëm gjyshi e gjyshja ishin ulur në një gurë që dikur e kanë quajtur Shkambi i pushimeve.Dukeshin të lodhur edhe të kërrusur,por buzëqeshja e Sihanës që udhëhqte “Vallen e Tropojes”, i rinonte.
Pas pak në skenën e improvizuar,moderatori me zë të lartë lexoi vendimin e jurisë edhe kur përmendi se fituese e garës ndërkombëtare “Bukuroshja e Rumisë” kurorëzohet Sihana e Gjyshit, shpërthyen urimet,dhjetra kamera televizive xhironin shkëlqimin e xixëllonjës së dikurshme në popen e sulit, intervista,fotografi…
Entuziazmi I paparë ka zgjatur deri në orët e vona të darkës.U ngriten edhe dolli edhe gotat u cakrruan.Dasëm e vërtetë.
/Shkëputur nga dorëshkrimi “SIRENA E LIQENIT”, i cili së shpejti do të dalë nga shtypi,të cilin e boton Enti i Librit dhe i Mjeteve Mësimore të Podgoricës/
FUND
