Nga Gjekë  Gjonaj

Shënimi i Ditës së Shkollës së Mesme  “ Vëllazërim – Bashkim” të Ulqinit, i cili u mbajt ditën e martë, më 21 mars ,   i tejkaloi përmasat e  një dite të zakonshme  festive,  e cila  shumë vite  më parë kremtohej   nën drejtimin dominues të  një ideologjie komuniste  e  cila arsimin shqip e shikonte nëpër gishtërinjtë e saj.  Këtë lloj kremteje të kontrolluar nga pushtetet e kohës   nuk e dëshironin shumica e mësimdhënësve, nxënësve dhe prindërve të tyre, por ishin të detyruar ta “ pranojnë”  këtë imponim nga frika  se do të pësonin nga pushtetarët.

Secili shqiptar  që kësaj herë përcolli   kremtimin e ditës së  kësaj shkolle në Qendrën e Kulturës në Ulqin u vërtetua se  ajo periudhë e errët  që rrotullonte atë “ rrotë”  të historisë ka mbetur prapa nesh, fatmirësisht. Kjo nuk  është meritë vetëm  e  fillimit të demokratizimit të shoqërisë, por edhe guximi intelektual ( që na mungon shumë ) dhe çlirimi nga frika e kamotshme  i atyre personave që e drejtojnë këtë institucion edukativo-arsimor.

Me ndryshimet në postet drejtuese të kësaj shkolle   ka ndryshuar  për të mirë e  gjithë  puna dhe aktiviteti i shkollës. Nuk është ky një konstatim yni,   për dikë ndoshta subjektiv ose i papranuashëm , por është  një vlerësim i bazuar  nga biseda jonë  me mësimdhënësit veteranë   të  kësaj foleje të diturisë , të cilët  na thanë:  “  Një program i këtillë i pasur  kulturor e argëtues  me mesazhe paqeje, solidariteti, uniteti e atdhedashurie për kohën tonë ka qenë ëndërr e parealizueshme”.

Duhet thënë se kushdo që ka qenë  mësimdhënës  apo nxënës në këtë shkollë, është shkruar në librin e madh të historisë së  saj. Ata janë pjesë e një kolektivi të madh  dhe  të suksesshëm ëndrrash  të cilët vit pas viti , pavarësisht sfidave të kohës, e kthyen këtë institucion edukativo-arsimor  në një çerdhe të dijes   dhe  të edukimit në frymën e atdhedashurisë për vendlindjen, për gjuhën shqipe dhe për kombin shqiptar. Kjo  ndjenjë e përkatësisë  ndaj   kësaj historie suksesi  e pengesash të mëdha më se  njëshekullore  besoj se  rikthen  me dëshirë  gjithsecilin    prej tyre në këtë shkollë, qoftë edhe një herë të vetme.   Kjo shkollë ka qenë dhe mbeti  një familje me dinjitet,    gjithmonë   e madhe e cila në një periudhë të errtë të sistemit komunist përjetoi  largimin nga puna dhe burgosjen  e profesorëve më të shquar ,  më me zë  dhe më me autoritet në mbarë trevat shqiptare në Malin e Zi, për arsyen e vetme se kryenin misionin e tyre të shenjtë  në mënyrën më të mirë të mundshme në frymën kombëtare.  Ata  ishin dhe mbetën shëmbëlltyrë dhe simbol   të  arsimit shqip , në kohën kur  arsimimi  në gjuhën tonë amtare   konsiderohej i padëshirueshëm dhe  i rrezikshëm për pushtetin e atëhershëm. Megjithatë  forcat represive të kohës nuk arritën të thyejnë shpirtin arsimdashës të mësimdhënësve shqiptarë  të kësaj shkolle, por vazhduan  rrugën e vështirë   me gjemba dhe misionin e tyre të shenjtë të  arsimimit  dhe edukimit    të të  rinjve shqiptarë të Komunës së Ulqinit dhe trevave tjera shqiptare në Mal të Zi.   

By admini