Nga Gladiola Busulla Jorbus
Nji Senbin
Zvarritem në bregdetin tënd.
Unë, një guackë që rrokulliset
në kokrriza të njomështa rëre.
E mahnitur prej teje!
Madhështor si deti i bruztë,
më shfaqesh në ëndrra!
Ti zjarr, që ndër deje
Përpëlit e zhurit,
kristalet e pafundme
të vetmisë shekullore.
Përkëdhelje,
rrëqethje shtati,
drithërimë..
Më fanitesh
Nji Senbin.
