Shkruan Gjeke Gjonaj
Me shkuarjen e tij në amshim te Paloke Pjeter Shkrelit humbëm njeriun e ndershëm, fisnik, besnik, bamirës dhe atdhetar. Lindi në vitin 1929 në Shtoj të Ulqinit. U rrit, hodhi shtat dhe u formua ne nje familje bujare te ardhur nga Shkreli i Malesise se Madhe dhe u mekua qe te donte vendin e tij dhe njerezit. Jeta e tij e fëmijërisë ka qenë mjaft e hidhur dhe e vështirë, sikurse e të gjithë bashkëmoshatarëve të tij. Jetoi me hallet dhe shqetësimet që kishte sjellë Lufta e Dytë Botërore. Gjatë jetës kaloi shumë sfida. U përballua me çaste të vështira në kohë shumë të liga . Por, nuk u gjunjëzua. Ai jetën e kishte nder, nderin – punë, kurse virtyti kryesor që e dalloi ishte siç e thoshte vet – njerëzia. I rritur dhe i edukuar në një familje me tradita, kur e mori veten materialisht, nuk ka lënë pa ndihmuar asnjë njeri në nevojë. Plot 30 vite ushtroi detyren e sekretarit në Shkollën Fillore “ Mark Nucullaj” në Shtoj, ku edhe u pensionua.
U mundua që gjatë gjithë jetës të bëjë vetëm punë të mira. Si i tillë mbeti në kujtesë të kolegëve, të shokëve dhe miqëve. Motoja e tij e jetës ka qenë puna me ndeshmëri në të mirë të gjithë komunitetit pa dallim. Ishte burreror. Serioz. I thjeshtë. Me një karakter të spikatur. Një guximtar i qetë, sa i vuri te gjithe ne “gjume” e nuk arriten ta kuptonin heshtjen e tij. Shume i dashur me ata që të deshtën. Edhe me mua! Një shembellim i shpirtit fisnik. Atdhetar me ndjenja te kulluara. Ai e donte popullin e tij, jo sa per forme, mode apo perfitim material, por me pasion te kultivuar atdhedashurie.Pra ishte vetvetja. Por kishte respekt edhe per popujt e tjere. Ishte nga ata njerëz që nuk njifte gënjeshtrën, servilizmin, nënshtrimin dhe këto veti i përcolli edhe tek brezi i ri. Nuk fliste shumë. Por kur fliste fjalët e tij kishin peshë. Të gjithë e respektonin, e çmonin dhe e vlerësonin për kakarkterin e tij të rrallë dhe të fortë burrëror.
Ky njeri i mire ishte hale ne sy per pushtetin komunist. Pa asnje faj burgoset ne Ulqin me rastin e vizites se pare qe i beri Josip Broz Tito ketij qyteti me pretekst si njeri i rrezikshem per jeten e mareshalit te atehershem te Jugosllavise. Ai me vone denohet me nente muaj burg, te cilin e vuajti me qendrese e dinjitet ne Tivar. Megjithate nuk arriten ta zbejne e jo me ta thyejne karakterin e tij te forte njerezor dhe idealet e tij te pastra kombetare. Dashuria e tij per kombin e vet, krenaria e te qenurit shqiptar, idealet me te larta te njerezimit, burreria, besa, fisnikeria, bujaria mikepritja, e drejta dhe e verteta, ishin pjese te pandara te jetes se tij.
Perpjekjet dhe guximi i tij qe mos te mbyllet mesimi ne gjuhen shqipe ne shkollen ku ka punuar eshte faqe e ndritur dhe e lavdishme atdhedashurie e arsimit tone kombetar. Ai kete mision te shenjte e mori per shkak se nuk mund te pajtohej assesi qe nxenesit shqiptare te privoheshin nga qeveria jugosllave te ndjekin mesimin fillor ne gjuhen e tyre amtare.
Ajo cka nuk duhet harruar kur flitet per Paloke Shkrelin eshte gjithashtu fakti qe ai beri ne mbrojtje te simboleve kombetare.I pari nje vendlindjen e tij mori guximin qe me 11 nentor te vitit 1968 ne dasmen e tij te perdore flamurin kombëtar, i cili per te ishte deshmi e besnikerise ndaj memedheut dhe ndaj kombit.Po ashtu pa frike u rreshtua ne mesin e atyre burrave atdhetare te Ulqinit qe e ngriten dhe naten e ruajten flamurin tone te shenjte nga pushtetaret e kohes.
Lavdi jetës dhe veprës së tij njerëzore !
