Me nderime të larta në varrezat qytetare “Washington Memorial Park” në Long Island, New York, u varros Ziza Geci Bajraktari

Long Island NY ( e Shtunë 3 Dhjetor, 2016) Qindra shqiptarë, anëtarë të familjes Bajraktari dhe Gecaj, miq, dashamirë, klerikë, veprimtarë, personalitete dhe njerëz të komunitetin tonë të ardhur gjithandej nga vendet e ndryshme të SHBA, të Shtunën më 3 Dhjetor, me një ceremoni, që rrallë mund të shihet, iu dha lamtumira e fundit një nëne, një fisnikje dhe motrës sonë, Ziza Gecaj Bajraktari, e cila u nda nga jeta në moshën 83 vjeçare. E ndjera Ziza Gecaj Bajraktari u varros në varrezat familjare “Washington Memorial Park” në Long Island, New York, aty ku pushon edhe bashkeshorti i saj, Metë Bajraktari.

 Ajo u nda nga kjo jetë duke i lënë të përlotur djemtë: Harryn, Miftarin, vajzat Nurijen, Litafetin dhe Hatemen si dhe të vëllain Rrustem Gecaj, motrën Ajmanen, nipërit, mbesat dhe njerëzit e saj të farefisit.

“Ne jemi krenarë që patëm një nënë kaq të dashur dhe bujare, e cila na rriti, edukoi dhe tek ne mbolli dashuri të pakufishme për familjen, njeriun dhe atdheun. Të gjitha këto që ajo bëri ndaj nesh do t’ i jemi mirënjohës për jetë e mot”, tha djali i saj në hapjen e ceremonisë mortore, veprimtari dhe biznesmeni i njohur Harry Bajraktari.

Prej se u mor lajmi i hidhur në komunitetin shqiptaro-amerikan, i pafund ishte rreshti i bashkatdhetarëve që erdhën për t’i dhënë respekt, dhe ngushëlluar dy familjet, Bajraktari dhe Gecaj në funeralin, i cili u mbajt të Premten më 2 Dhjetor, 2016, në shtëpinë mortore “Coxe & Graziano Funeral Home” në Mamaroneck, të New York-ut.

Në funeral për të ngushëlluar familjet Bajraktari dhe Gecaj kishin ardhur edhe Kongresmeni Eliot Engel, kryebashkiaku i qytetit Yonkers z. Mike Spano, Asambleisti i New York-ut z. Mark Gjonaj, Konsullja e Kosovës në New York, ambasadorja Teuta Sahatçija, Sheriff Donald B. Smith, sherif në Putnam County, New York.

Dhjetra e qindra telegrame, mesazhe dhe email u drejtuan në familjet e Harry Bajraktarit dhe Rrustem Gecaj; Presidenti i Shqipërisë, Presidenti i Kosovës, ish-Kryeministra të Kosovës dhe Shqipërisë, figura të shquara, veprimtarë, senatorë dhe kongresmenë amerikanë, qytetarë nga Amerika, Kanadaja, Kosova dhe Shqipëria.

Ceremonia lamtumirëse nisi në orën 11:00 paradite në Chapel të varrezave, me një përshkrim të jetës së kësaj nënë fisnike, nga miku i familjes Bajraktari dhe familjes Gecaj, zoti Rasim Hasanaj.  Fjalimin lamtumirës e mbajti djali i saj Harry Bajraktari, i cili foli në emër të vëllait dhe motrave, nipërve e mbesave. Djali i Rustem Gecaj, Avni Gecaj, foli në emër të familjes Gecaj.

Kjo ceremoni vazhdoi me kujtime të përmallshme nga e mbesat, Mirlinda Bajraktari, Bukurije Osmani- Maxhuni, Diana Bajraktari dhe Merita Nezaj. Një fjalim prekës erdhi nga miku i madh i shqiptarëve, kongresmeni Eliot Engel i cili ishte i pranishëm me gjithë familjen e tij; bashkëshorten dhe dy fëmijët.

Pas lutjeve fetare dhe predikimit nga Imamët Elez Osmani, Edin Gjoni, dhe falja e xhenazes nga Llukman Geci, iu dha lamtumira e fundit me shumë respekt e dhimbje nënës dhe motrës fisnike Ziza Gecaj Bajraktarit.

Pas varrimit, familja Bajraktari dhe familja Gecaj për shpirtin e saj shtruan një drekë për të gjithë ata që morën pjesë në varrim.

Me lutjen “Dashtë Zoti, që çdo njërit tua kthejmë vetëm ne gëzime e të mira!”, përmbylli ceremoninë e varrimit të nënës së tij, Harry Bajraktari.

Të nderuar pjesëmarrës të kësaj ceremonie mortore,

-Të nderuar dashamirë të familjes Bajraktari dhe familjes Geci,

– Të nderuar bashkatdhetarë, miq dhe të gjithë ju që sot jeni të pranishëm në përcjelljen e fundit të nënës dhe motrës sonë, Ziza Gecaj Bajraktari.

Sot po ndahemi nga Ziza, një grua fisnike, humane e punëtore, e cila gjatë tërë jetës iu përkushtua me dinjitet familjes dhe atdheut, Kosovës së saj të dashur.

Ziza e jetoi jetën e saj në mënyrën më dinjitoze, duke i nxitur dhe fëmijët e saj të bënin të njejtën gjë. Ajo me cilësitë e saj që pak kush i zotëronte është një shembull që të frymëzon për të bërë vetëm gjëra të mira, një grua e përkushtuar ndaj familjes së saj dhe kushdo do të dëshironte ta kishte si model për ta imituar.

Ziza ishte e gatshme të ndihmonte këdo që njihte, duke filluar nga familja e saj, të afërmit, miqtë dhe komunitetin. Zemra e saj ishte e hapur për të gjithë, ashtu si dhe shtëpia e saj ishte gjithmonë e hapur dhe e mbushur plot me miq. Ajo ishte një grua bujare, një grua që dinte të vinte të tjerët para  vetes, e papërkulur edhe në momente të vështira, pasi familja për të ishte gjithcka.

Ziza Gecaj Bajraktari u lind në Llukë të Ulët të komunës së Deçanit, nga prindët Arif dhe Time Gecaj. Babai i saj Arif Ademi-Gecaj dhe shtëpia e tij ishin të njohur në Dukagjin dhe më gjerë për aktivitetin atdhetar. Kjo traditë e kësaj shtëpie ka vazhduar  edhe me pjestarët e kësaj familje, vëllain e Zizës, Rrustem Gecaj, i cili është i njohur për kontribute të veçanta për çështjen kombëtare e në veçanti për lirinë e Kosovës. Eshtë vlerësuar nga shteti shqiptar dhe i Kosoves.

Në vitin 1955, Ziza martohet në Vranoc të Lugut të Baranit me Metë Bajraktarin, që i përkiste një familjeje të madhe e të njohur, si pjesëmarrëse në të gjitha proceset historike nga Lidhja e Prizrenit, Lidhja e Pejës, Kuvendi i Junikut si dhe kundër pushtimit osman dhe pushtuesve serbë e malazezë.  Familja Bajraktari, djali isaj Harry, kanë pjesën e tyre të kontributit dhe siç thotë me modesti kongngresmeni Engel, Kosova na lidhi me Harry Bajraktarin, me të cilin vazhdojmë të punojmë çdo ditë per integrimin dhe ardhmërinë e Kosovës, Shqipërisë e trojeve të tjera shqipetare.

Metë e Zizë Bajraktari lindën pesë fëmijë: Harrin, Nurijen, Litafetin, Hatemen dhe Miftarin. Këta si prindër me vlera të veçanta rritën dhe edukuan fëmijët me gjithë traditat e mira të një familjeje shqiptare;  atdhedashurinë, bujarinë, mikpritjen dhe mirënjohjen ndaj të tjerëve.

Ziza pasi u martua, si pjesë e familjes së madhe të Bajraktarëve, u përball me krizën ekonomike. Kjo familje u izolua plotësisht nga regjimi komunist i Srbisë dhe i Jugosllavisë së athershme.  Ziza për ta mbështetur burrin e saj Metën për mbajtjen e familjes, punonte ditë e natë punë dore artizanale:  pëlhura për veshje, qilima, sexhade e tjera, të cilat Meta i shiste në tregun e Pejës. Kështu ata mbijetuan krizën ekonomike deri në vitin 1969, kur Meta me Zizën dhe fëmijët e tyre emigruan nga Kosova, në Itali dhe me vone në SHBA.

Meta dhe Ziza kanë qenë gjithmonë mirënjohës ndaj familjeve te Ali Mukit- Balidemaj dhe Ahmet Celajt nga rajoni i Plave Gucise te cilet priten familjen e tyre si imigrant me bujarine e zones.

Ne vitin 1970, Meta me Zizën dhe fëmijët emigrojnë në Amerikë. Këta u pritën nga pasardhësit e familjes së madhe të Binak Alisë: Can e Musli Mulosmanaj dhe pjestarë të tjerë të kësaj familje. Familja e Metës ka qenë gjithmonë mirnjohëse ndaj kësaj familje për mbështetjen fillestare ne kete vend te bekuar.

Ziza simbolizon gruan fisnike dhe të fortë shqiptare. Ajo pas ardhjes ne Amerike menjehere fillon pune në pastrime në ndërtesën Merine Middle Bank në ëall Street. Në këtë vend Ziza punoi plotë 16 vjet, duke mbajtur një peshë të madhe ne familje, e cila kur shkonte ne pune me tren orentohej me shenja per te gjetur vendin e punes . Eshte shumë domethënës fakti se puna e kësaj nëne shqiptare bëhet motiv frymëzues për mbështetjen e biznesit të djalit të saj Harry Bajraktarit dhe të vëllait Rrustem Gecajt, të cilët sot kanë krijuar biznese të fuqishme në SHBA dhe në Kosovë.

Metë dhe Zizë Bajraktari në shtëpinë e tyre kanë pritur me bujarinë e tyre shumë njerëz e bashkëatdhetarë dhe personalitete të veçanta nga Shqipëria, Kosova e treva te tjera shqipetare. Presidenti Rugova, Anton Çetta, Mark Krasniqi e tjerë kanë vlerësuar mikpritjen dhe gatimet tradicionale shqiptare nga duart e Zizës.

Zizë Bajraktari pati fatin të shoh suksesin e familjes së saj. Kjo familje u bë mbështetësja dhe kontribuesja e madhe për lirinë e Kosovës, ëndër e saj dhe e bashkëshortit Metë Bajraktarit. Ziza i kërkoi djalit të saj, Harry Bajraktarit t’ i vizitojë vendet e që kontribuan për lirinë e Kosovës: Jasharajt në Prekaz, Haradinajt në Gllogjan dhe te madhin presidentin Rugova në Prishtinë, e vendet tjera, duke plotësuar një dëshirë të madhe të burrit të saj, Metë Bajraktarit që nuk e pati këtë fat të shohë Kosovën e lirë.

Ne, kemi ardhur sot t’i japim lamtumirën e fundit, por edhe ta falenderojmë, për gjithçka që i dha familjes së saj, duke i edukuar fëmijët me dashuri për të afërmit dhe për Kosovën, kemi ardhur të nderojmë Zizë Gecaj Bajraktarin, një nënë shqiptare që diti të ruajë dhe promovojë vlerat e vërteta e traditës të gruas shqiptare që do të jetë frymëzim jo vetëm për fëmijët dhë të afërmit e saj, por edhe një shembull i mirë për të ardhmen.

Te dashur pjesëmarrës, nderimi qe ju po i bëni nanës dhe motrës Zizë si dhe mesazhet e ardhura familjes nga personalitetet më të larta nga Shqiperia, Kosova dhe trojet tjera, flasin më së miri për vlerat e saj qe ju familjarët e saj, fëmijët, nipat, mbesat, dhe ne të gjithërve na bëjne krenarë.

Zoti e bekofte për vlerat e saj,

I përjetshëm qoftë kujtimi.

Thank you all for being here today. My name is Avni Gecaj.

 I am honored to stand in front of you all to say a few words of remembrance in honor of my aunt Halla Ziza Gecaj Bajraktari, on behalf of my father Rrustem Gecaj and the entire Gecaj Family.

A woman with a personality, larger than life itself. Halla Ziz was born in Lluk E Ult, Decan and lived in the Gecaj’s kulla, an Albanian stone fortress. My grandparents Arif & Tima Gecaj instilled in her the best Albanian values: Wisdom, strength, nobility, hard work, pride, generosity, respect, family values, love for the family and so much more.

She always carried those traits with her wherever she traveled, whenever she was faced with life’s hardships, change and challenges.

Halla Ziz had the wisdom to make the best out of any circumstance. At the same time was willing to do whatever was necessary to get her point across. She was a visionary that put family first and had declared that February 24, 1970, the day her and her family came to the US, was the brightest day of her life. Even though she was against leaving Kosova and her family behind. We are eternally grateful for the decision she made, as today, my family and every Gecaj member, in the United States is here because of her. Although she left Kosova and her family behind she always turned her head back and had an inseparable connection to her country of origin, family and had an instinct of helping everyone out.

Since I was little kid, I always looked up to her. There was so much power in her attitude, meaning in her words and thoughtfulness in her decisions. I still can remember her strength in argument, when she would argue with my father, nobody else was able to speak to my father as she did. Growing up this really left an impact on me. Halla Ziz lived a full life; She has had a positive impact on so many peoples life’s and at the same time was surrounded by so much love.  I still have a picture of her face imbedded in my head the day that I told her I was going to name my daughter after my grandmother, her mother. Her face lit up with joy, excitement, pride, and happiness that overcame her. My entire family and I will always miss her and she will always remain in our hearts.

Today it is not only about farewells, today we also celebrate a woman larger than life, that is comparable to a character out of a fairy tale. Her legacy and story will always live on to be told and carried over. Thank You

When I look around this room, I see how many lives my grandmother has touched. I feel the love and respect everyone has for her and I thank each and everyone one of you for being here- Nona always had the ability to bring everyone together.

Over the last few days, I’ve been reflecting on how much she’s influenced myself and the person I’ve become. I think you can ask just about anyone who knows me and knew her and they’ll tell you, she has more than rubbed off on me.

I’d like to share a memory with you. Not only because it’s a favorite but I really feel it showcases this point. A few years ago, I hosted a birthday party for my brother Florim. I was determined to do it all on my own. I was going to cook everything and set up the house, it was going to be great.

Well, little did I know- Nona found out and was determined to NOT let me do it alone. Once she had made up her mind up about something, there was no sense in trying to change it.

So she comes over, rolls up her sleeves and starts helping me prep for the event. We spent the entire afternoon cooking, laughing and singing around the kitchen. That afternoon was a reminder of how similar we were.

We were both stubborn, stuck in our own ways. Looking back; we never followed a recipe, God forbid we’d use a measuring cup.

We’ve always bonded over our love for food and cooking. So many memories of her are tied to food. I grew up with her always around, she’d have lunch waiting for me after school, we’d take weekend trips to the Arthur Ave markets.

Even when she moved to Yonkers, I’d spend every summer vacation, weekend and days off with her. We’d always take the same walks to the store for Haagen Dazs strawberry ice cream. I’d always wake up every morning to the same egg sandwich and sweet tea.

You see, Nona was more than a mother, sister, aunt or grandmother, she was home- she was my home. My home always smelled of Nivea lotion, wore a vest and headscarf, and was always warm and welcoming. It’s not going to be the same without her, but I’m lucky to have a lifetime of memories to keep that home close to me.

Writing a speech like this is much more difficult than it seems.  On Wednesday my mother mentioned to me the idea of saying a couple words and I was honored at the thought. I have so much to say, so much to tell. But when it came time to writing this, it was much more difficult to do. How could I express the memories, stories and wisdom that Nona instilled in me in just a few minutes.  I was making this piece so much more difficult than it needed to be, I needed to keep it simple.

In that process I thought about the influence Nona left me with, she had her pride, her respect and of course her culture. But when I think about it, Nona left us all with hope. Hope, the feeling of a certain thing to happen, a feeling of trust. Nona had a lot of hope throughout her lifetime, whether it was the years spent in Kosova, the life she worked for in America, and the future she had for her family. That feeling of hope is what carried her throughout all of these years, it’s hope that gave her the strength she possessed.

I hope Nona lived the life she wanted to live. I hope Nona saw the amount of lives she impacted. I hope her selflessness is something we can all learn from. I hope we are able to carry out the traditions she wanted us to continue. I hope we make her proud. I hope we are able continue the legacy that she and baba Met have left for us.  Our parents, aunts and uncles have been instilled with this idea, and carry this torch of hope on a daily basis.

The chapter on Nona’s legacy has ended, but that doesn’t mean the story ends, it just means a new chapter begins. A new chapter for us to take that hope and carry it on to the next generations. Take what Nona Zize embodied and always carry it with you.

Nana Zize was many things to many people – she was a daughter, a sister, a mother, a grandmother and even a great grandmother. But most importantly Nana Zize was an amazing woman.  She was strong and kind, stubborn but understanding, strict yet loving.  Each of which made her the wonderful person she was…

SHE WAS STRONG: Not many women would pick up her kids and move half way across the world with her husband, not knowing where they would end up or what they would find, in hopes for a better life.  And get a job cleaning office buildings at night so she can be with the kids during the day – All for a better future…

SHE WAS KIND:  Nana always looked to help out people. She always tried to help out those that needed it. She loved to do and buy things for relatives that had less than her.  I never knew why and always gave her a hard time about it. She would always say to me:  “Nanë xhynah e bajm sevap me ta”

SHE WAS STUBBORN: When Nana set her mind to something, Good Luck on getting her to change it.  She like to do what she wanted when she wanted regardless of what you wanted or if it was the time or place for it…

SHE WAS UNDERSTANDING: Even though she had a stubbornness about her, Nana Zize was a very understanding person.  She loved to joke with you about things but sometimes that was it, just a joke.  She understood that everyone had things going on in their lives making it hard to visit as much… For example: Within a few months I had graduated college, got a job and got married.  I now lived in NJ and worked 6/7days a week and crazy long hours. So of course, I wasn’t able to visit her as much and I guess my phone calls weren’t enough for her.  So one day she turned to me and goes, “Oj çika jeme je hup krejt. Te mori Beci krejt per veti.” And we both laughed.  I explained how hard the new job was and living so far made it even harder to come see her.  But she understood and said, “Une jam vetem ka mahitna me ty se Nana e din se je shum e zane.”

SHE WAS STRICT:  Boy could Nana be strict sometimes and wouldn’t budge when she was.  Nana always cared what people thought or what people would say if they saw you there.  This was really hard for me because I never cared what people said or thought about me.  One night all the older cousins were going to the movies and Daja Mike asked Gani and me if we wanted to go.  Of course we were excited and said yes. We went to let Nana know we were going with everyone to the movies. She turned around and explained “Ganija mundet me shkue e ti jo se pot e shofin njerzit e po folin per ty. Edhe Baba Metë nuk ka me te lane me shkue. Por unë po e veti baben.”  So Nana headed to the room where he was resting to ask him if it was ok. He told her it was fine and he had no problem. She then went on and on how it was inappropriate to let me go and what if someone saw me with all guys, what would they say about me. He then turned to her and told her to do whatever she wanted.  So Nana came back out of the room and said, “Baba ka thane mos me shkue se po të shofin njërzit.  E ke televizorin e mundesh me pa filma boll.”  I couldn’t believe it she wasn’t letting me go and wouldn’t budge at all no matter what I said.  And if that wasn’t bad enough, I couldn’t believe it that Daja Mike and Gani went anyway…

But most importantly:

SHE WAS LOVING: Nana Zize loved all of us.  She had a special place in her heart for each and every one of us.  She was proud to call us her children and her grandchildren.  And all of us were very proud to have had her as our mother and grandmother…

WE LOVE YOU NANA ZIZE…

 DIANA BAJRAKTARI

Most people don’t have the opportunity to see their grandparents as often as they like, but I was fortunate enough to live with my grandmother for the past 19 years. Nona Zize was more than a grandmother to me; she was like a second mom, a best friend, and the greatest roommate ever. Nona and I have shared a lot of memories and time together and I am so grateful for each and every single moment. Some of the best being, chasing my brothers and I around the house with food when we were younger, making sure the pool water was warm enough for us to swim in, going to Carvel because that was her favorite ice cream, and being called Ziza Jr. because I would walk around the house in a shami as a toddler and child.

I never realized the imprint Nona was leaving on me all these years. The importance of respect, culture, and tradition was what Nona lived by. She always welcomed others with open arms and a beautiful smile. She was a well-rounded person who knew the importance of what it meant to be a good person with the right values, morals, and beliefs.

Respect, culture, and tradition, is not the only thing Nona left behind. She left 5 children, 18 grandchildren, and 10 great grandchildren with one on the way. She impacted each and every single one of our lives in one way or other. From her oldest grandchild to her youngest great grandchild, she left a mark in all of our hearts. A mark of love, hope, and strength. Love, for all of the times she was there during our good times and bad. Hope, for giving us something to look forward to, and strength, to show us how strong her last few years were while she was sick. She was the backbone of our family and left us with everything we know now to be the family she wanted to leave behind. The family that will continue to carry on her values, morals, and traditions.

As a baby, toddler, and child Nona was there to watch me, feed me, and care for me, but as time went on and Nona and I got both older, suddenly the roles changed. That’s just the cycle of life and how this world works. We leave this world the same way we came in, and I hope I was able to give Nona Zize the same attention, care, and love she gave me. I hope I was able to return back to her all of the good she did for me, and most importantly I hope she is finally at peace with herself.

I have had the pleasure of living with Nona Zize these past 19 years and the absolute honor of having the right to call her my grandmother. It is a privilege to call myself her granddaughter and I hope that one day I can be half the person she was. Nona, thank you for everything you have done for our family, thank you for the imprint you have left on us, and thank you for being you. May you rest in peace and always look over us, forever our Nona.

Kongresmeni Eliot Engel:

Para shumë vjetësh e kam njohur zonjën Ziza, familjen, fëmijët, nipat dhe mbesat e saj, dhe me shumë kënaqësi e miqësi të vëllain e saj Rrustem Gecaj. Trembëdhjetë vjet përpara duke njohur atë si grua shqiptare me virtyte të larta dhe një prej grave të hershme që kishte emigruar në këtë vend demokratik, për kontriutin e saj për Amerikën, e nderua me mirënjohje të kongresit amerikan.

Ajo emigroi nga një fshat i vogël i Kosovës në New York, duke sjellë katër fëmijët me frikën se si do t’ i rriste ata, pa e harruar vendin nga kishin emigruar. Duke sjellë familjen në këtë vend të lirë, siç janë SHBA, ajo gjeti një inspirim për të rritur fëmijë të edukuar dhe të suksesshëm, duke qenë model i një nëne shqiptare. Ajo ishte nënë e sakrificës për fëmijët e saj, për nipërit dhe mbesat. Takimet që kam pasur me të më kanë lënë përshtypje të paharueshme. Me këtë rast u shprehu ngushëllimet e mia dy djemve të saj: Harryt dhe Miftarit, vajzave, si dhe vëllait Rrustem Gecaj.

Një prej kushërirave të Harry Bajraktarit në New York, i lexoi  telegramet dhe mesazhet e ngushëllimit, në emër të dy familjeve.

Para se t’i lexonte telegramet, ajo u shprehu ngushëllimet më të sinqerta djemve, vajzave, nipave e mbesave të Nonës Zizë, si dhe dajës Rrustemit dhe familjes së tij. Krenaria e saj ua  lehtësoftë dhimbjen! Nona Ziza pushofë në paqe!

Telegram ngushëllimi Harry Bajrakatarit dhe Rrustem Gecaj, përveç qindra qytetarë të Republikës së Shqipërisë, të Kosovës, shqiptarëve të Maqedonisë dhe Malit të Zi, të Luginës së Preshevë dhe diasporës, i dërguan Presidenti i Republikes se Shqiperis z. Bujar Nishani, Presidenti i Republikës së Kosovës z. Hashim Thaçi, ish kryeministri i Republikës së  Kosovës, z. Ramush Haradinaj, kryetari i Partisë Demokratike të Shqipërisë z. Lulzim Basha, kryetari i Komunës se Pejës z. Gazmend Muhaxheri, gjeneral Kadri Kastrati, deputeti  i Parlamentit të Kosovës Armend Zemaj,  Ambasadori Mal Berisha, Konsulli i përgjithshëm i Republikes se Kosovës ne Iowa z. Xhavit Gashi, z. Ekrem Lluka e shumë personalitete të tjera.

Në mbyllje të ceremonisë mortore Harry Bajraktari dhe Rrustem Gecaj me familjet e tyre, falënderuan nga zemra të gjithë pjesëmarrësit, dhe të gjithë ata mijëra veta që në pamundësi për të marrë pjesë, dërguan mezazhe ngushëllimi përmes rrjeteve sociale për të ndarë dhimbjen me ta.