Ali Gjeçbritaj
P O E Z I
KËNGA IME DHE HISTORIA E DHEMBËSHME E BABAIT TIM
Më pyetën kush je
Më pyetën nga vjen
Më pyetën sa do të rrish këtu
Më pyetën kur do të ikësh
Më pyetën sa do të qendrosh atje.
E unë nuk merzitem aspak vazhdoj rrugën time
E në rrugëtim këndoj këngët e pa kënduara të brezave të ikur
Me vargje rimë e nota të kohës time
Përgjigja ime preras për të gjithë
Jam ai që kam qenë gjithëmonë
U thash se nuk vij nga gjëkundi
Jam vendali
Ua vura në dije se këtu do jem prore
Këtu në këtë trual i kam rrënjët
E rrathët e moteve janë formuar
Në trungun e lisit
U thash se nuk do të iki
Nga se këtu gjurmët nuk i fshiu koha
U thash se nëse shkoj ndonjë ditë gjekundi
Nuk do iki asnjë hap më larg se dajët e mi
U thash se historinë e dhembëshme të babait tim
Brezi im nuk do ta përjetoj
Historinë e pashkruar të babait tim
E kanë shkruar në lëkurë gjedhi e unë di ta lexoj
Do ta hedh në notesin tim
Do ta gdhendi në gurin faqok
Mbi derën e shtëpisë do e vendos
Bashkë me simbolin e gjarpërit
Që të ruajn shtëpinë
Unë historinë e dhembëshme të babait tim
Do ta publikoj sot që të mos jetë vonë neser
Ajo ruan fort portën themelet dhe trarët e shtëpisë
Kaq për sot
E ju plasni nëse doni.
DARKË HELMI
Në dyshemenë e ftoftë nga mermeri
Në lokalin luksoz
Shtrohen tryeza me darka mllefi.
Mysafirët, klientë të rendomtë
Dëgjojnë në heshtje
Cingrimat e kupave të mbushura me helm
U vjen neveri nga kjo dolli.
Qiparisat e lartë rrethojnë godinën luksoze
Me gjethët gjilpanor
Qëndisin pëlhurën e kësaj nate bizare.
Perdet e mjegullta fshehin firmat ugurzeza
Qirinjtë ndriçojnë hijet e zeza
Derisa marimangat kryqëzojnë fijet
E lidhin nyje deri në mengjes.
Sherbëtorët gjarpinjë servririn këtë natë
Për të helmuar brezat.
ANIJET VELBARDHA
Anijet velbardha na bartin përtej detit
Na shpërndajnë anë e kënd si era polenë
Lotet që derdh qielli mbushin sytë e nënave
Shpirtërat lahën nga loti i pastër
Na duket se shkojmë në derë të parajses
Në buzë që dridhën na është skalitur frika
Dhe e fshehim fjalën e heshtur.
ESHTRAT E THYERA
Natë e gjatë dimri mesjetar
Na thoshte gjyshi plak dikur
Eshtrat e thyera të gjymtyrëve
Na i qet në pahë era e lagët.
Trerët e shtëpive të braktisura
Kanë marrë ngjyrë bloze, qymyr
Dhembjet e natës së dimrit mesjatar
Më kujtojnë plagët e ashtit të thyer
Na thoshte gjyshi plak dikur.
MATANË UJIT
Matanë ujit me rrjedhë të ngadalshëm
Lindi dielli, agu mbuloi gjithësinë
Në bregun tjetër të lumit
Ngulur në tokë harku i urës pa këmbëza
Peshkatarët çuan rrjetat plot peshk
Ylberi në hark ngjyrat shpalosi
Më vonë ne do flasim me ta
Troftë lumi do kemi për drekë
Me ngjyra ylberi e stolisëm ditën.
EDHE PËR MUA DO VIJ VERA
Dimër i fortë, pjallmë e borë sa të duash
Verë nuk ka sivjet, plakut i thonë
Po Shengjergji a vjen këtë vit? plaku pyet
Po i thanë, por jo si përherë këtë mot
Mos u brengosuni se vera do vijë
Se do çelë edhe lule mrina
Edhe mua do të më ngrohet shpina
U tha plaku në kokë me një kalë thinja.
SHPRESA KURRË NUK VDES
Gjithandej rrugët kryqëzohen
Në udhëkryqe të viteve takohën ëndrrat
Atëherë kur mendoni se kemi humbur në errësirë
E bota të shembet para syshë
Qendrojmë të vetmuar në heshtje
Me krahë hapur presim shpresen e humbur
Ajo asnjëherë nuk vdes
Gjurmet janë testament brezash
Fitorja ka prindër, humbja është jetime.
DYERT E HAPURA
Sado që na duken se dyert na mbyllën
Në thellësi të shpirtit, në lartësi të horizontit
Krijohen mrekullitë e lindjes së stinës së luleve
Ngjallë besimin se e nesermja
Do të ketë shkelqim më shumë se e sotmja
Dyert neser hapën vetë, zgjidhën nyjet
Dryrët i kemi flakur me ëndrra që lidhin kapilare zemrash
Udhët formojnë trajektoret
Ne duhet të vejmë vetulla
Jo të nxjerrim bebza syshë.
FUNDI DO T’U VIJË
Jeni turr, keni marr hov dhe mendoni se s’s su ndal dot askush
Jeni futur në një gropë të pistë dhe nuk zgjedhni mjete për ngadhnjim
Jeni fryrë si tullumbace ngjyrë mbyllura dhe levizni kah tu çojë era
Jeni bërë aq të merzitshëm sa s’mun tu shohin me sy e as tu dëgjojnë zërin
Ju nuk dini se së shpejti u pret koha me shi breshër e stuhi
Ju nuk dini se së shpejti lumi do tu marrë e thatësia e gushtit do tu vejë në zgarë
Kjo ditë do të vij, do vij për ju që për asgjë njerëzore nuk patët mëshirë
Fundi për ju një ditë domos do të vijë.
