Beqir SINA – OKB New York
Rezultati i votimit – e cila nuk arriti të kalojë – ishte me 10 vota pro, dhe katër abstenime (Angola, Kina, Nigeria dhe Venezuela) dhe votimit veto – kundra e Federatës Ruse – Çka bëri të dështoi rezoluta e cila nuk kaloi sepse :”Nëse një nga pesë anëtarët e përhershëm të Këshillit të Sigurimit hedh një votë negative në një rezolutë, teksti i saj nuk mund të miratohet”.
OKB – 8 korrik 2015 – Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara , sot ka dështuar të miratojë një rezolutë që disa prej anëtarëve të saj të përhershëm e kishin quajtur më pare se ajo të futej për votim “jetike” dhe të tjerët (ata që absetnuan dhe ai që vendosi veton) e kan quajtur “përçarëse”. Disa zyrtarë të lartë të OKB-së , pas këtij votimi të dështuar, theksuan se tmerri i masakrës gjenocidale në Srebrenicë ka vazhduar të ndjeki Organizatën e Kombeve të Bashkuara edhe 20 vjet pasi mijëra burra dhe gra , djem dhe të moshuar muslimanë boshnjakë etnik, u masakruan gjatë një jave të brutalitetit të p ërdorur nga forcat serbe të Bosnjes.
Mësimet e nxjerra nga ato ditë “të papërshkrueshme”, në korrik 1995 ende kumbojn në të gjithë Organizatën e Kombeve të Bashkuara, sipas zëvendës Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-Jan Eliasson , i cili, së bashku me Komisionerin e Lartë të OKB-së për të Drejtat e Njeriut, Zeid Ra’ad Al Husein , të dy sê bashku me anë të një videokonferencës, kërkuan – të bëhen përpjekje më të mira që kanë për qëllim parandalimin dhe kohezionin më të madh në mesin e bashkësisë ndërkombëtare se si ajo të ballafaqohet me një përsëritje në rritje të krimeve kundër njerëzimit të kryera në mbarë botën.
Vërejtjet e zyrtarëve të OKB-së , u tha se erdhën si rezultat i asaj që Këshilli i Sigurimit kishte përgatitur për mbledhjen e sotme me rastin e 20 vjetorit të masakrës në Serbenicë , ku po mbahej një votim mbi një projekt-rezolutë që dënon te fuqimisht gjenocidin dhe krimet në Srebrenicë , siç përcaktohet edhe nga vendimi nga gjykimet e Gjykatës Penale Ndërkombëtare për ish Jugosllavinë (ICTY) dhe në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë (GJND) – që të gjithë të provuar së bashku me krimet të tjera të luftës dhe krime kundër njerëzimit të kryera gjatë konfliktit në Bosnje dhe Hercegovinë.
Rezultati i votimit – nga 15 shtetet anëtare të KS e cila nuk arriti të kalojë – ishte me 10 vota pro, dhe katër abstenime (Angola, Kina, Nigeria dhe Venezuela) dhe votimit Jo – kundra , e përdor prej Federatës Ruse – Çka , bëri të dështoi rezoluta e cila nuk kaloi sepse :”Nëse një nga pesë mbëdhjet anëtarët e përhershëm të Këshillit të Sigurimit hedh një votë negative në një rezolutë, teksti i saj nuk mund të miratohet”.
Dhe, u tha në se do të kishin rënë dakord më tej – pas këtij votimi , se “pranimi i ngjarjeve tragjike në Srebrenicë si gjenocid – kishte për të qenë një parakusht për pajtimin e palëve.”
“Ne jemi mbledhur në përulësi dhe keqardhje të pranojmë dështimin e Kombeve të Bashkuara dhe komunitetit ndërkombëtar për të parandaluar këtë tragjedi,” tha zoti Eliasson para Këshillit të Sigurimit – 15-anëtarësh – këtë mëngjes përpara një votimi, që dështoi , vetëm si shkak i vetos së Federatës Ruse, sot kur Kombet e Bashkuara ishin duke shënuar 20 vjetorin e ngjarjeve tragjike në të cilat 8,000 burra e djem u vranë nga forcat serbe të Bosnjës , të cilët morën Srebrenicën – pas masakrës më të madhe në tokën evropiane që nga themelimi e organizatës së Kombeve të Bashkuara.
Me këtë rast u tha se :”Kombet e Bashkuara ka pranuar përgjegjësinë e saj për dështimin për të mbrojtur njerëzit që kërkuan strehim dhe mbrojtjen në Srebrenicë.”
Që nga tragjedia në Srebrenicë, 20 vjet më parë, tha Zëvendës Sekretari i Përgjithshëm, se OKB-ja ka tani shumë mënyra, për të përmirësuar metodologjinë e saj me të cilin përballet me kërcënimin e krimeve të luftës, spastrimit etnik dhe gjenocidit. Parandalimi n, e masakrave dhe krimeve , tha ai, që është bërë tashmë “një domosdoshmëri”.
“Paqeruajtësit, tani janë të pajisur rregullisht me mandate të fuqishme për të mbrojtur civilët,” vazhdoi z. Eliasson. “Ata janë të autorizuar shpesh të përdorë n të gjitha mjetet e nevojshme në mbrojtje të popullatës.”
Por, shtoi ai, paqeruajtësit vazhdojnë të përballen me shumë sfida të njëjta që kan pllakosur OKB -në, bie fjala si në Srebrenicë, ku jo pak “divizione paqeruajtesish , kan qenë paralizuar edhe nga mungesa e mbështetjes politike dhe materiale e disa shteteve anëtare të KS.”
Si rezultat i kësaj, Kombet e Bashkuara dhe Këshilli i Sigurimit gjithnjë do të ketë “një rol q ëndror për të luajtur” në forcimin e përpjekjeve parandaluese, rritjen e përgjegjësisë për të mbrojtur ata që janë në rrezik – për të drejtat për të gjithë njerëzit që të jetojnë në “paqe dhe me dinjitet”.
“Bota , duket se këtë pret për nga ne, këtu në Kombet e Bashkuara dhe Këshillin e Sigurimit të OKB-së , pret që ne të mbështesëm atë të drejtë dhe për të përmbushur këto aspirata,” pohoi z Eliasson. “Kjo është përgjegjësia jonë e përbashkët sot. Dhe , kjo është ajo se si ne mund të “paguajmë “, vetëm duke bërë homazh e për viktimat e Srebrenicës. ”
Duke bërë krahasime midis “katastrofës” të Srebrenicës dhe një sërë krizash në harmoni me të cilat përballet OKB në Siri, Sudan, Republikën e Afrikës Qendrore, si dhe Burundit dhe Mianmar, Komisioneri i Lartë Zeid, paralajmëroi ndërkohë se “për aq kohë sa nuk ka respekt për OKB-në, ajo do të jetë e mundshme , që masakrat e mëtejshme do të jenë prezente. ”
“Në qoftë se OKB-ja do të bëjë një të mirë në angazhimin e saj për të mbrojtur civilët,” tha zoti Zeid – për anëtarët e Këshillit të Sigurimit, nëpërmjet një videokonference nga Gjeneva, “ajo duhet të jetë e vendosur, e pandashëm e dhe e qartë në lidhje me qëllimin e saj.”
Ai shtoi se mësimet më të thella për të OKB-së ka n mbetur sot si të rëndësishme , ashtu siç ishin njëzet vjet më parë, me masakrën e Serbinicës.
“Paaftësia jonë për të parashikuar ngjarjet, aq të përhapura atëhere, është ende egzistente me ne sot; dhe dështimi ynë i përsëritur për të kuptuar me të cilët, kemi të bëjmë, rëndon mbi ne ” tha ai.
Në një rinumërim të plotë të ngjarjeve që çuan në masakrën e Serbenicës, tha z Zeid – shpalosi një “mea culpa ” të vërtetë të asaj që ai e quajti përpjekje “e ngathët” të OKB-së në adresimin e kërcënimeve në rritje në terren gjatë ditëve të para të konfliktit boshnjak. Nga lëkundja e vendimit të asaj kohe 20 vjet më parë, tregojë tek autoritetet tona, jo-dërgimin e forcës paqeruajtëse të OKB-së – në luftën kundër një agresioni boshnjako serbë , kundër minoriteteve etnike,. Shefi i OKB-së për të drejtat e njeriut, e përshkroi “hezitimin” dhe “ndruajtjen” e asaj kohe si çelësi për tragjedinë e Srebrenicës.
“Për të qenë OKB-ja më efektive në ruajtjen e paqes dhe të sigurisë, të gjitha palët në konflikt, dhe në veçanti agresorët, duhet të pranojnë dhe respektojnë masat e Këshillit të Sigurimit, vendimet e saj dhe praninë e OKB-në terren. Ata duhet të besojnë se do të ketë pasoja të rënda dhe nuk ka mosndëshkim, “përfundoi ai.
